SAÇMALIK

Eğer hayatınızda size öldürecekmiş gibi bakan biri varsa umutlarınızı saklayacak bir yer bulun hemen.

Yanlış yapıyorsun, ben senin yerinde olsam...
Yerinde olamam biliyorum, olmak isterdim doğrusu. Sesin nasılmış merak edip dururken; duymak için kuyruğuna basmak gerekmiş senin de; tıpkı bir kedi gibi. Neden bastım sanki değil mi, bütün heybetimi ciddiye alıp bana birşeyler yazmak zorunda kaldın işte. Sen de beni biraz önemsedin ya, aferin sana. Sinirliyken gözlerimin dolması hoşuma gitmiyor hiç, anlamı olmuyor çünkü işte o zaman daha çok sinirleniyorum. Boşversene, ağlayınca da kırışıyor insanın yüzü; çizgili defter gibi hem de...
Yazıyorum çünkü önemseyeceğim başka birşey yok, istediğim kadar saçmalama hakkım var. Biraz basitleşmek, böyle pis bir dünyada ufacık bir basitlik tırnak boyum kadar bile yer etmez.
Ben bazen hata yapmayı çok severim, önüme gelene sarılmak isterim; sırf içimdeki hüzün dibe çöksün diye, sarıldıklarımla aramda ezilip gitsin diye...
Tamam. Artık bende inanıyorum kimsenin kimseyi tam olarak anlayamayacağına...