19 Ekim 2008 Pazar

BAŞLIKSIZ

bir dahaki sefere fotoğrafları ben çekeyim ve sen hepsinde ol; çocuklar mutlu dönsün yatağına...


Bir gün hayatında sana ait hiçbirşeyin kalmayacak. Bütün sahip oldukların bir mikrop gibi yanındakilere atlayacak, bölüşeceksin çaren yok; hem utandığın yüzünü bile. Bölüşmenin önünde eğileceksin..
Hiç anlatmadığım masalları yine anlatmayacağım bense; doğarken elimi tutanların yüzünü bilmedim, ölürken de olmayacak haberim.
Yine de isterim işte..
Ellerim karışsın sana yakın bir topraktaki anıya. Ben seni toprak dolu içimden yükselen ağaçlara yazmak isterim. Bilirim senin ormanlarında nehirlerin ucu yok. Sen yoksan, an olsun yazacak yok bende;
ben ki, yerle gök arasında yüzünü öpen damlaya eremeden kurumuşum.
Bana da çocukluğundan bir parça getir;
sen kaybettin, sen ara.
Ağlarsam, kimse çocuk gibi davranmasın bana...


Hiç yorum yok: