Bir ormanın kuytusundan çalınmış karanlık bir akşamdı.Bir adamın gövdesine dayanmış gibi kürek kemikleriyle, sırtını ağaca vermiş durmadan ağlıyordu. Yara kabuklarını kaldırmaktan haz alan kadın çoğu zaman çekilmez olurdu. Bencildi; sevgi doluydu yine de.
Bir orman dolusu karanlıkta dağılsa hüzünleri ne güzel olurdu.
Işık hızıyla döküyor ayna sırlarını…
12 Mart 2010 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder