Babamın gömlek ceplerine benzeyen zarfları doldurmaz yazacaklarım. Ne çıkar taştan bile olsa, rüzgarda silinmiyor mu...
Yüzümde anlamsız bir gülümseme var, mutluluk sonrası hüzün pek çekilecek birşey değil. Yine de iyi olmadığını bile bile iyi olduğunu hissetmek istiyor insan.
Karın boşluğumuzdan ağzımıza doğru yükselen aleve teslim olalım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder