Kimi zaman saklandıkça aydınlanıyor kalbi insanın. Ben anlatmayı beceremediğim öyküleri yakıyorum. Garip… Işıma çarparak ölüyor küçük böcekler. Güçsüzüm ve kanatlarım da yok. Ben de hep tırnaklarımı kırıyorum.
Dalgınlığıma ve sarhoşluğuma yeniliyorum. Yenildikçe iyice büyüyor insan. Kalbi de büyüyor büsbütün…
1 yorum:
kalbin ellerin kadar küçük olamaz zaten...
Yorum Gönder